Niemmer het gluegt, wi schön d’Morgesunne dür die biechtbhäichte Bäum zwitzeret, un es wär schi doch so wohl derwärt gsi. Es n-jedersch Chideli het die wyße chalte Blüeschtli treit.
Nid daß es öppe mein, der Schumeischter söll de es Grüehm mache, das sölle sie-n-ihm de yscherpfe. Mi soll ihns lo sy, was es gsi syg, nid meh u nid minger.