Es het es Gmüet, es chönnt schier nid näb eme bhäichte Tanngrotzli düre ohni ihm d’Schneelascht abz’schüttle.
E länge, vilchöpfige Lychezug ischt uf der Stroß gsi. Die Vorderischte hei scho i Chilchhof ygschwänkt, u zwüsche de Hüserreie sy gäng no schwarz agleiti Froue nohecho.