Im Herbscht sig’s Gade voll gsi, bis a di obere Tilibäum uehe u Tävel heig pärschet: ‹E du heiligs Miesch, wär wott jez das Hun’g alls läcke!
D’Freudeblüemli sy uf em stoubige Schuelstubebode vo dennzemol no mager errunne, u d’Glücksstärndli hei sälte vo der Tili ahe gstrahlet.