Öppe lang desume z’gaffe het e so-n-e wärchigi, buschberi Chüjerschfrau, wi Lisi, nid derwyl. Ohni Suumme nimmt es der Rank gäg em Mälchplatzg zue, gryft zum Mälchstuehl u hocket ou ungere.
«Gueten Oben ou!» danket Tönel u luegt scharpf, wär es möcht sy. «E z’Hung, isch das nid der Mutsch, wo vor drüüne Jahre bi-n-is isch Zuetryb gsi.»