Vor em Herrgott will i gärn uf d’Chnöi, sig es wen es well; aber Eisin tuen i nümme anechnöie. Wen es chönnt, miech es mi no ufenes buechigs Schit z’chnöie, wi alben i der Schuel.»
Wie bannet u bchallet isch es am Wäschbauch gstange, weiß Gott, was ihm alls dür e Chopf gwimmslet u dürsch Bluet gwallet ischt.