E tadellosen Ordonnanzryter het Res zwar nid abggä, u sy Rügge het i der Erschti meh weder einisch Bikanntschaft gmacht mit em linge Grasboden i der Husmatt hinger.
So isch my Uschuld a Tag cho; aber destwäge luegt mi glych en jedere Lumpehung für e Vetter a. D’Chefi färbt ab, we me scho uschuldig drinn hocket...»