«Es isch nüt meh mit mer, i bi em alte Huuffe zue!» het’s gsüüfzget u müesse dermit zfride sy, daß es wenigschtes no het chönnen Astaltig gä u d’Redli i Louf bringe.
D’Chelti schryßt ne schier ’s ober Ääri ab, u bime n-jedere Schritt gyxet u gyret ne der Schnee unger de Schuehsole.