D’Brunneröhre het dä Mittag gschwitzt, gar uflätig, es macht a angerem Wätter ume.
Wen er mit syr Schloßgschicht wär fertig gsi, hätt er schi us der Gäged furtgmacht; aber das Garn het z’ersch müeßen abgspunne sy u het si lenger usezoge, weder daß er gmeint het.