Aber was wett ou dervor sy, we me däwäg hushaschtet, d’Geiß u ’s Fuetter verchouft u derfür es Schaggett aschaffet, daß Lusi am Märit drin chönn hoffärtele!
Mängs arms Bürschteli wird chalthärzig in e Platzg use gstoße: Vögeli friß oder stirb, u kümmeret si niemmer meh hert um ihn, wen es scho i dene Teilen afe chly besseret het gäge früeher.