I der Nacht vorhär het Peter weneli u nid viel chönne schlofe. Es ischt ihm all der tusig im Chopf ume trohlet, wo ne ploget het. U drum het am Morge nid nume ’s Wätter g’muderet.
So het er früscherdings der Buggel müesse häre ha. U dä isch mit Vereinsarbit bilaschtet worde wi ne Baschtesel. Die letschte Spän hei müessen usgglichen u d’Statuten ufgstellt wärde.