«Lue,» seit Annemeji nomene Rüngli zu Chlipse, «jetz ha der doch no e Frau erzoge, u eini, wo d’di mit chaisch meine. Häb de nume Sorg zue re, u syt guet gägenangere, de wird’s scho rächt usecho!
Handkehrum ischt ihm de alls öd u läär u erleidig vorcho un e Hunger erwachet no me vollere, schönere, rychere Läbe, daß es ne düecht het, er ghalts nümmen us u mög nümme derby sy.