Nid daß ne well lo hocke; a der Glägeheit, öppis z’lehre, söll’s ihm nid fähle; aber mit Schlegel u Wegge hinger ihn, das will mer erspare u ihm ou!
«Verfluechti Souchelti!» het er de wieder gschumpfe, u der Äcken i Chuttechragen ahe bugglet, so hert daß er chönne het.