Zwar bsinne mi ou no a Zyte, wo der Vater schääl drygluegt het, we me Brot abghäue het, gäb d’Röschtiblatten isch läär gsi. Un i weiss no guet, wi mer is gfreut hei u d’Füess fasch nid chönne stillha, we am Sunndizmittag isch Rysbry uf em Tisch gstange.